Start o 8:10, bo o 9:12 miałem pociąg z Alicante (12 km z kempingu) do Murcii (po cholere dymać po płaskim, jak można dzięki temu wcześniej być na bigu?). Pociąg się na starcie spóźnił, ale w Murcii był planowo. Wow! Start o 11:11 i jadę do Totany. Płasko, nudno i gorąco, więc się opalam :-P

W Totanie jestem o 14, małe zakupy, zrzucam sakwy w supermarkecie (zająłem 4 z 6 szafek na monety! :-P) i o 14:30 start ma Cerro Espuna. Niezbyt sztywny (do 9%, zazwyczaj 5-7), ale długi. 23km i 1300 podjazdu. Jadę bez pośpiechu, dużo piję (tankuje w dwóch źródełkach, bo jest dobrze powyżej 30 st).


Cerro Espuna


Widok ze szczytu

Na górze jestem o 17:40. Tu już 22 stopnie, więc zjazd w mokrych ciuchach początkowo chłodny. Ale na dole nadal 33, więc niezbyt długo marzłem :-P

Zabieram sakwy i jadę 3 km na kemping. Zamknięty, ale po użyciu dzwonka pojawia się pani, kasuje 20 eur i tyle ją widzę. Nawet nie raczyła mi powiedzieć, gdzie są prysznice. Nic to, mam miejsce tuż obok tychże (jak już mi się udało je znaleźć :-P), więc jest okej. 

Pokaż trasę GPSProsta kraska to przejazd pociągiem.

Dzień bardzo długi i niezbyt atrakcyjny, ale kolejny big zaliczony :-)

A na niebigowym odcinku widziałem jeszcze ciekawe oczko wodne i cud od boga! :-D

W tempie lodowcowym po przedmieściach Alicante. Tylko poza kupy i na plażę. Jedno wielkie blokowisko poprzetykane pustymi parcelami z pożółkłą trawą. Może centrum ciekawsze, ale dziś mam dzień wolny i nie chciało mi się dymać 15 km w jedną stronę :-P

Pokaż trasę GPS

Pobudka przed świtem, wyjazd o 9. No bardzo fajny ten kemping był. Jeszcze sobie wziąłem figi i jabłka na drogę :-)

Początek to czeski zjazd przez Alfafara, a potem czeski podjazd na start biga. Tamże, po 30km, drugie śniadanie / lancz na stacji benzynowej (tylko tam była lawka). Jedna kanapka do ust, druga do sakwy i heja! A, no i cały czas jest bardzo pochmurno, 23 stopnie i czasem lekko pokropuje. Miodzio nie pogoda, zwłaszcza że nie wieje! :O

Po kilku kilometrach zrzucam sakwy za murkiem i resztę biga robię na lekko. Łatwy, 350m, max 7%. Na górze druga kanapka i chłodny zjazd, bo nadal 23 stopnie, ale ubranie całkiem mokre od potu. 

Na dole (560m npm) jest już 25 stopni, ale to nadal rewelka po poprzednich dniach. Zabieram sakwy, jeszcze 100m zjazdu i drugi big. Ten ma już nieco ponad 500m, ale zupełnie bez pośpiechu wciągam go na dwa razy. A potem jest zjazd z 1030 na... 30m. Co prawda hiszpański, więc nie obyło się bez hop, ale naprawdę szybko jestem na dole, a konkretnie w Villahujoza (Villajoiosa). A tam wskakuje na wydzieloną krajowke z poboczem, czyli prawdziwą autostradę rowerową. Co więcej mam... Silny wiatr w plecy! :O Droga sporo faluje w pobliżu wybrzeża (niekiedy są widoki) 



Prędkość nie jest jakaś mega, ale średnio 25 ciagne jak nic. Na jednym z podjazdów doganiaja mnie dwaj bikepakerzy z UK, więc siadam im na koło i sporo sobie gadamy, ale dość szybko wymiękają i zjeżdżają do jakiegoś miasteczka. (Oczywiście tu już tak fajnie z temperaturą nie jest. Mimo że wciąż pochmurno, to jednak 30 stopni trzyma.)

Ja ciagne aż pod Alicante, a po drodze biję się z myślami, czy nie przedłużyć trasy. W końcu sprawdzam w guglu alternatywny kemping (30 km dalej niż planowałem, tj. w Santa Pola) i wychodzi, że mogą nie mieć miejsc, więc jednak decyduję się zostać tutaj. 


Alicante - blokowisko na pustyni (by N.) 



No to zakupy w Lidlu i na kemping Bon Sol. Okropny! Jedna wolna piazzola, cała w żwirze i pochyla. I niewiele cienia, bo tylko szmata nad piazzolą. Cena 17 i wszędzie mnóstwo emerytów. To nawet niezłe towarzystwo (znacznie lepsze niż dzieci), ale tu jest po prostu tłok, a piazzola bardzo słaba - nawet gniazdka nie ma. Decyduje się dać szansę drugiemu. El Jardin jest 3 km dalej i o tyle bliżej miasta. Jadę więc przez olbrzymie przedmiejskie blokowiska i zastanawiam się, gdzie tu może być kemping... 

Ale jednak jest i to w sumie całkiem niezły. Co prawda też żwir, ale równo, więcej miejsca, cienia i zdecydowanie mniej ludzi. No i woda i prąd na piazzoli. Cena 18,50. Zostaję! Jeszcze nie wiem, czy aż na rest, zdecyduję później :-)



Ps. Zaskakująco łatwy dzień. Aż się zastanawiam, czy na pewno robić rest jutro. Zwłaszcza, że na kempingu, po chłodnym (!) dniu jest o godz. 22 wciąż 27 stopni... 

Pokaż trasę GPS

Strasznie marny kemping był. Byłem tuż obok parceli zawalonej mnóstwem złomu, desek, krzeseł, stołów, doniczek, rowerów, parasoli i czego jeszcze. No i o 7:30 przyjechali robotnicy ją uprzątać. Oczywiście nie obudzili mnie, ale i tak nie był to przyjemny poranek. Zwłaszcza jeden dał mi w kość, non-stop gadał, a głos miał taki, jakby chlał od 60 lat codziennie. No masakra. Start jak zwykle o 9, ale tuż przed wyjazdem okazało się, że wróciła woda (rano nie było). Dziwne to wszystko...

Pierwsze kilometry w dół, potem 170 m stromej hopy i znowu w dół (czesko) aż do Valencii. W mieście jestem o 10:40, robię spore zakupy w Lidlu i zostaje mi akurat 45 minut na zwiedzanie. No to śmigam do słynnej opery (do opery?! W stroju rowerowym?! :p) i przy okazji oglądam miasto. W sumie podobne do Barcelony, ale bardziej chaotyczny układ ulic i więcej palm. W zasadzie gdyby nie śmierdziało, to byłoby nawet fajne. Zwłaszcza, że ma akcent rzymski :)







O 12:35 wsiadam w pociąg do Xativy. Za 4,85 EUR oszukać 60 km po płaskim - to się nieczęsto zdarza! W Xativie jestem o 13:30, jeszcze trochę marudzę na skwerze i wreszcie ruszam przed 14. Wkrótce droga robi się fatalna - na zmianę bardzo dziurawy asfalt, karbowany beton i szuter. Tego ostatniego niewiele, ale pozostałe rodzaje podłoża były równie złe. No i upał straszny, i zero cienia, więc mimo że po płaskim, to jedzie się fatalnie. Dobrze, że wziąłem ten pociąg, bo cały odcinek z Valencii mógł być taki! (z pociągu, podobnie jak tu, widziałem tylko sady pomarańczowe, więc jest szansa, że i drogi podobne).



Wreszcie w Valladzie zaczyna się big. I od razu rzeźnia: 14%, pełne słońce i 39 stopni. No miodzio. Aż do 500 m npm (start z 200) nie mogę się zatrzymać, bo nie ma cienia plus nie chce mi się ruszać na tym nachyleniu (oscyluje w przedziale 10-16%). Potem znalazło się miejsce na postój na 530, a od 600 nachylenia znormalniały do 7%. Na bigu Portixol (ledwie 770 m npm) jestem nieźle wypluty. A to miał być łatwy dzień! (dzięki pociągowi). Potem zjazd do Ontiyent i jeszcze 200 metrów podjazdu, większość niezłym gorgem, więc chociaż taki zysk.



Na kemping pod Bocairent docieram o 18:20. Myślałem, że przy tak skróconym dniu można by pojechać kawałek dalej, ale zapomnij! Chyba ten upał tak wysysa z sił, nie wiem...

Pokaż trasę GPSProsta kreska to przejazd pociągiem.

Za to kemping bardzo fajny. Przydomowy, kameralny, ale z kuchnią, świetlicą, miękką ziemią (!), trawą i sporą liczbą drzew owocowych, z których można się (z umiarem) częstować. A właścicielem jest Holender, więc i pogadać można. Cena bardziej austriacka niż hiszpańska (25 EUR), ale przy tym standardzie myślę, że wciąż warto.

Wieczorem we wsi byla fiesta, więc wracający imprezowicze nie dali mi zasnąć do po północy. A o 6:15 zadzwonił budzik. No to wstaję.

Wyjazd tuż przed 9, a tu już 20 stopni. Zjazd kilkaset metrów nad wyschnięta rzekę i zaczynam biga. Zaledwie 500 metrów, więc wszedł na luzie. Potem długi czeski zjazd do Ondy. Tam lancz na skwerku naprzeciw takiego domku. Przerąbane, słońce napitala z każdej strony, wszystko ściany szczytowe... Masakra i latem, i zimą. 



O 13 zjeżdżam jeszcze trochę do Betxi. Jestem na 90 m npm i są 42 stopnie... 

Kawałek dalej zaczyna się podjazd na drugi big. Niemal 900m. Idzie jak po grudzie, robię chyba 3 postoje i wreszcie zrzucam sakwy na 660. Dalej ma być szuter, ale jakimś cudem jest stary asfalt. Brakujące 300 robię na dwa razy. Jest strasznie, roztapiam się, ale big zrobiony! 

Teraz już 15 km zjazdu i 20 km czech na koniec. Na kempingu jestem o 18:30.

Pokaż trasę GPS

A tu fakap, bo kemping dziś zostanie zamknięty po sezonie. O 20 ma zostać zakręcona woda... 
Wybłagałem, żeby mnie jednak przyjęli (a na obiekcie mnóstwo ludzi!) i popędziłem prać, myć się i nabierać wody. Uff, zdążyłem! To teraz jeszcze zdzierżyć rozwydrzoną bachoriadę w okolicy mojej parceli (jedynej niezabudowanej przyczepą, domkiem, etc), rozbić namiot na żwiroskale, zjeść (od 13 nic nie jadłem), napić się dużo herbaty (a wcześniej ją wystudzić), naładować baterie... 

Ale jakoś to wszystko ogarnąłem, a o 21:30 nadal jest woda, a na kempingu zapadła cisza... Niemal wszyscy się rozjechali! Szok... 


 
A oto moja piazzola za 10 eur. Nawet woda i światło są! 

Noc na dziku spokojna, nic mnie nie budziło. Wstałem tuż przed świtem i wyruszyłem jak zwykle tuż po 9. Na dzień dobry podjazd 900 metrów. Ale już po 200 była wieś, a niej piekarnia, więc nabyłem chleb na cały dzień :) A przy drodze rosły jeżyny, więc trochę zjadłem.

Na 1600 postój na żarcie, a potem na 1800 zrzuciłem sakwy i ostatnie 200 metrów na lekko. I dobrze, bo był szuter. Nie jakiś straszny, ale trochę rzucało rowerem. Big Javalambre taki jak wszystkie inne relatywnie wysokie: łysy dwutysięcznik z masztami :P



Potem zaś miało być 80 km zjazdu, a były... czechy. Oczywiście. Łącznie na 1500 w dół nabiłem 600 podjazdów :/ No i na dole gorąco. Nie strasznie, bo jednak czasem wchodziły chmury, ale gorąco. A jak opuściłem główną szosę na Valencię, to jescze nawierzchnia się schrzaniła mocno. Telepało jak dzikie. I ciągłe hopy mimo ogólnej tendencji w dół. Mocno męczące. Wreszcie w dolinie Mijares zrobiło się bardzo ładnie - najpierw jezioro zaporowe, a potem kanion przed miasteczkiem Montanejos. Trochę się już spieszyłem, więc nie napawałem się aż tak, jakbym chciał, ale jednak doceniam - Hiszpanie jak chcą, to umią w widoki :P







Na koniec znów podjazd - niby tylko 450 metrów do Zucaina, ale jednak dość stromo (do 10%, to rzadkość tutaj) i dość męcząco na tym etapie dnia. No, ale jakoś dotarłem. Nocleg miałem ugadany zawczasu przez email (kemping był w Montanejos, ale chciałem pojechać dalej, żeby jutro mieć trochę łatwiej i chyba dobrze zrobiłem, bo jadąc przez Montanejos słyszałem dzikie disco, dziś sobota, więc sen mógłby być... skomplikowany :P)

Ciężki dzień. Może niezbyt to widać po parametrach, więc w sumie nie wiem, co mi tak dało w kość. Chyba czechy, znaczy hiszpania.

Pokaż trasę GPS

Dziś niesamowicie widokowy dzień! Nie spodziewałem się. Zwłaszcza, że początek niczego nie zapowiadał. Np. big Puerto de Orihuela wyglądał jak las pod Pabianicami :-D



Peace! 

Potem dość długi i nierówny zjazd do Albarracin, które rzeczywiście jest ładne. W Italii by nie zrobiło wrażenia, ale tutaj owszem. No i po raz pierwszy faktycznie płynęła rzeka :-)



Dalej również w dół (również z hopami) aż do Teruel. Krótko przed nim niesamowite cmentarzysko samolotów. Chyba z 50 i same spore pasażerskie, klasy 737!



W Teruelu zakupy plus urzeczenie, bo okazał się bardzo widokowy. 






A dalej miało być nudne deptanie kapusty, a była Czerwona Planeta :O









Na sam koniec trasy dowcipni lokalsi zrobili coś takiego:



a potem dotarłem na świetną miejscówkę na dziko. Z wodą, dżizasami i full wypasem :-)



Dzień lekki , łatwy, przyjemny i bardzo piękny :-)

Pokaż trasę GPS

Dzień restowy w Orihueli. Tylko poza kupy. Jak dopsz odpocząć! :-)

Cały dzień pod wiatr. Nawet jak było pod górę, to było pod wiatr, bo zbyt małe nachylenia, żeby osłaniało (do 7%). Wlokłem się jak potępieniec. Ze świadomością, że cały dzień jest jednym wielkim skokiem w bokiem po jednego biga. No, ale co zrobisz? Przecież go nie zostawię! Skąd inąd byłby jeszcze dalej...

Jedyny plus taki, że dziś wyraźnie chlodniej, ale już sam nie wiem, co gorsze; upał, czy solidny wiatr w pysk. A poza tym przez większość dnia pustynia, pustynia, pustynia... 






Jak Nowy Meksyk czy inna Nevada...

Albo i Kolorado! 


Ewentualnie Świebodzin na pustyni :-P


Dotarłem na ostatnich pedałach.

Pokaż trasę GPS

Kemping w Orihuela pierwsze wrażenie zrobił bardzo słabe, ale jak się urządziłem, to jednak nie jest źle. I bardzo tanio (8 eur), a że potrzebuję restu jak pustynia dżdżu, to chyba jednak zostanę dwie noce ;-)

Znów straszny dzień. Wstałem przed świtem (widno się robi dopiero po 7, to  trochę późno na wstawanie) i ruszyłem o 9. Pod górę. A potem więcej pod górę. Z Valdelinares zadzwoniłem do miejsca, gdzie planowałem spać (nie ma ich na booking) i okazało się, że nie przyjmują gości. Zrozumiałem niewiele więcej niż "lo siento", ale to niestety wystarczyło. Czyli nie mam gdzie spać, bosko! :/

Nic to, jadę dalej (bardzo marnie znów!) i kombinuję. I na bigu Valdelinares już miałem wykombinowane. Biorąc pod uwagę, że jadę znacznie wolniej niż powinienem, to pewnie dziś i tak miałbym problem, żeby dotrzeć do Alfambry. Coś wcześniej? Bez szału, tylko hotelik za 55. Drogo, kurwa. Ale nie mogę drugiego dnia na dziko, bo muszę się poprać i podładować sprzęt. Więc nie ma rady, wziąłem.

A potem falowanie mega pustą i pustynną doliną, którą chyba czasami płynie rzeka, ale jakoś dawno nie zaglądała. Ponure, pólpustynne krajobrazy, kolczasta roślinność. I tak aż na rozdroże nad Allepuz, które akurat bardzo ładnie położone w kanionie i świetnie z góry wygląda.



Tamże zostawiam sakwy i 15 km skok w bok na drugiego biga. Pierwsze 7 to zjazd, a potem 8 to podjazd. Więc w sumie do podjechania 600 mimo, że sam big ma 400. A tu się zrobiło 36 stopni i wiatr w pysk. Jadę jak po grudzie, masakra jakaś. No, ale w końcu, czyli o 16:30 jestem na bigu Puerto de Villaroya. To teraz zjazd, nabrać wody i te nieszczęsne 200m podjazdu. Już mnie strasznie wycięło. Po zabraniu bagażu spod krzaku głogu (żadnego innego cienia w promieniu kilometrów!)



wyruszam w dół do tego ładnego Allepuz. Oczywiście w Hiszpanii "w dół" jest pojęciem względnym. Od teraz chyba zamiast "czechy" będę mówił "hiszpania". Serio, nie ma zjazdu, żeby chociaż kawałek pod górę nie było!

Pokaż trasę GPS

No, ale wreszcie się dotoczyłem. Hostal Venta Liera bez klimy, ale jakoś nie tragicznie nagrzany, 25 stopni w środku, więc idzie żyć. Drogo, ale miła gospodyni pozwoliła mi zrobić pranie w pralce (z dwóch dni, więc warto!), no i zjadłem dobrą kolację (frytki i schab z grilla, tylko jeszcze nie wiem, ile toto kosztowało :p)
Dziś przynajmniej nie padam zaraz po przyjeździe, ale jechało mi się tak marnie, że marzę o dniu restowym. No, jutro na pewno nie, nie za tę cenę. Mam nadzieję, że pojutrze - jest kemping.