Rano piękny widokowo podjazd na biga Hardangervidda, w szczególności wodospad Voringfossen robi olbrzymie wrażenie, ale cała rzeka płynie w głęboko wciętym kanionie i jest tam po prostu "tyłekurwiście" ;) Przy okazji droga zamknięta nawet dla rowerzystów z powodu obsunięcia się ziemi, ale alternatywą był długi tunel z zakazem, więc postanowiliśmy się przebić. I faktycznie nie było nawet trudno - w jednym miejscu trzeba było przenosić przez rumowisko osobno bagaż i rowery, a w drugim rowery z bagażem przez zwalone drzewo, poza tym przejezdne.

Dalej płaskowyż Hardangervidda - na szczęście z wiatrem, bo ten był silny, a osłony żadnej. Jak momentami był boczny, to nieźle zawiewał :) Olawszy Rallarvegen (właściwie po co ludzie tam jeżdżą? Tyle płaskowyżów w Norwegii, niemożliwe, żeby ten był jakiś drastycznie inny od okolicznych, dostępnych z asfaltu), podążyliśmy dalej na północny wschód.

Nocleg na kempingu w Geilo (got me on my knees, Geilo). Sam kemping nie za specjalny (daleko do kibelka, nie bardzo jest na czym usiąść, ale dobre WiFi i sam kibelek wzorowy), ale z BARDZO miłym panem w recepcji, który podłączył nam przedłużacz, żebyśmy mieli prąd w namiocie i dał nam kuchenkę elektryczną, na której mogliśmy pogotować i pozwolił skorzystać za darmo z pralki i w ogóle :)

Trasa.

Dziś spokojny dzień. Odda - Kinsarvik - Eidfjord - Ovre Eidfjord, wzdłuż fiordu Hardanger. Widoki świetne, a to dopiero początek krainy fiordów! :)

A Natalii jeden jadł z ręki! :o

Od rana pogoda niepewna, a za to nadzieja na jutrzejsze auto w Oddzie wciąż żywa, więc stwierdziliśmy, że dziś łatwy dzień - tylko jedna przełęcz i Odda.

Roldal - Hare - Skare - Latefossen (piękny wodospad tuż przy szosie) - Odda.

Kemping w Oddzie nieludzko zatłoczony - kolejki do recepcji, kuchni, łazienek, toalet, etc. Szczęście, że myjemy się i jadamy o nietypowych porach, bo chyba byśmy nie mieli cierpliwości...

Dziś trochę lżejszy dzień, bo:
1. Trochę jesteśmy zmęczeni
2. Druga cześć dnia to miał być kolejny zacny podjazd (blisko 800 metrów)
3. Kemping w Odda jest drogi i ponoć niezbyt fajny, a
4. Na jutro zapowiadają zlewę, więc trzeba by tam spędzić dwa dni

Od rana podjazd na Dyrskar Pass (BIG) w stale pogarszającej się pogodzie, najpierw częściowo pochmurno, potem pełne zachmurzenie, potem nasilający się wiatr. Wreszcie na samej przełęczy zaczęło lekko padać, a kilka kilometrów później lało już solidnie i wiał huragan. Co prawda w plecy, ale boczne podmuchy chciały zwalić z kół. Ponadto ten właśnie moment wybrały sobie moje tylne klocki hamulcowe, żeby się skończyć. Z duszą na ramieniu zjechałem na samym przednim hamulcu, bo wymiana w tej pogodzie to byłby koszmar. N. też się nieźle strachu najadła, nawet chciała sprowadzać, ale przekonałem ją, że "niżej jest lepiej" i faktycznie było. Kilkadziesiąt metrów niżej wiało już sporo słabiej, a potem i deszcz przeszedł.

A widoki na płaskowyżu boskie - jak na zdjęciach z Islandii, albo w "Drużynie Pierścienia"! :)

Mimo to zostaliśmy w Roldal z przyczyn j.w., tym bardziej, ze kemping Hyttegrund jest bardzo fajny i niedrogi (100 NOK za 2 osoby i namiot plus 10 za każde 5 minut prysznica). Ma nawet świetlicę, o której chyba nikt nie wie, a w której właśnie sobie wygodnie siedzimy :)
Dodzwoniłem się tez do wypożyczalni samochodów w Odda - ponoć bez problemu coś sieknę i to bez bankructwa. Gość przez telefon powiedział, że 430 koron za dzień. Podejrzanie tanio jak na Norwegię, ale oby! :)

Trasa.

PS. Pierwsza dwudziestka bigaczy w roku 2018 :)

Wczoraj była niedziela, a w niedzielę prawie wszystkie sklepy w Norwegii są zamknięte. W związku z tym wystrzelaliśmy się dość mocno z zapasów i trzeba było od rana uderzyć do sklepu. Zakupy w Norwegii są o tyle ciekawym doświadczeniem, że przeżywa się ciężki szok cenowy. Bochenek (beznadziejnego w smaku) chleba kosztuje 4 EUR, butelka wody 2 EUR, butelka coli 3,5  EUR, kilogram sera 16-25 EUR, a o mięsie czy wedlinie lepiej wcale nie myślec, bo poniżej 100 zł za kilogram nie ma absolutnie nic, a dominują ceny typu 150 zł/kg. W sklepach można dorwać cenowe perełki, ale trzeba się naszukać i nie można być zbytnio wybrednym w kwestii rodzaju jedzienia. Jakościowo jest natomiast bez zarzutu, nawet najtańsze (co nie znaczy, że tanie!) produkty są zazwyczaj smaczne i ich skład nie przyprawia o ból brzucha. Ale w związku z poszukiwaniami czasu na zakupy schodzi sporo. A jeszcze po drodze musieliśmy znaleźć bankomat, bo chodziły słuchy, że w dalszej drodze są kempingi, gdzie można płacić tylko gotówką. I faktycznie są.

Tak też i w "prawdziwą" trasę ruszyliśmy dziś z Rjukan o godz... 11. Podjazd z 250 na 900 metrów i już jesteśmy na słynnym płaskowyżu Hardangervidda (w jego skrajnie południowo-wschodniej części). Trzeba przyznać, że widoki boskie. Ciągnące się po horyzont jezioro Mosvatn, na tymże horyzoncie majaczą ośnieżone szczyty Hardangerviddy "właściwej", skaliste zbocza, wąwozy, rzeczki,... No uroczo!

Ale jednak w Rauland byliśmy dopiero po godzinie 15. Tu kolejna wizyta w markecie, bo przy tym upale skończyło nam się picie. Poza tym kupiliśmy obiadokolację na wieczór. Ale zanim wieczór, to jeszcze falowanie wzdłuż kolejnego jeziora, a potem 200 metrów podjazdu, żeby się wydostać z jego niecki.

Na kemping Tallaksbru (fatalne opinie w internecie, ale w praktyce dość zwyczajny, czyli OK) docieramy o 19:30. Zmęczeni i przegrzani decydujemy się na hyttę za 300 NOK, głownie dlatego, że jest w niej lodówka :P Zresztą pole namiotowe naprawdę jest bidne (zrudziała i kamienista trawa, brak prądu, daleko do łazienek), a hytta całkiem okej :)

Wieczorem próbuję jeszcze załatwić transport do Lysebotn, czyli na biga, który jest 160 km w bok i nie jeżdżą tam autobusy. W pobliskim hotelu bardzo miły recepcjonista próbuje znaleźć kogoś, kto mi wypożyczy samochód, ale niestety bez efektu. Więc albo odpuszczam Lysebotn, albo muszę tam dotrzeć rowerem, a to w obie strony 320 km i 5200 km podjazdu. Co gorsza, N. która w życiu nie chciałaby tam jechać, musiałaby na mnie tu czekać. Chyba ze dwa dni. No masakra...

No nic, odpuszczam. Może w Odda, gdzie jest partner Hertza uda się oficjalnie wypożyczyć (i oddać) samochód ;)

Jondalen - Granshera - jezioro Tinnsjo - Miland - Gaustatopen (BIG, na lekko) - Miland.

Wreszcie górski dzień. Kota 1000 m przekroczona po raz pierwszy od Prowansji. Aż nie wiem, jak można było tyle czekać ;) No i piękne widoki na płaskowyżu Gaustatopen, zresztą wcześniej w okolicach jeziora Tinnsjo również - wyglądało (chyba) podobnie jak fiord. Ale póki co z ręki nie jadło ;)



Znów upał, chyba jeszcze większy niż w ostatnich dniach i znów wiatr w plecy. Zaczynam się obawiać, jak to się skończy...

Po reście zawsze ciężko ruszyć tyłki, ale jak pogoda jest piękna, to zawsze trochę łatwiej. A tymczasem my w Skandynawii mamy żyletę. Dosłownie jeden dzień (z ponad dwóch tygodni) było chłodno i pochmurno, pozostałe to pełne słońce i regularnie 25-30 stopni. Do tego od opuszczenia jeziora Wener mamy generalnie z wiatrem. Czy można chcieć więcej? Ano można - żeby ta pogoda się utrzymała przynajmniej aż skończymy z fiordami :)

A póki co dziś znów złapałem lekkie uczulenie na słońce (zaczerwienienia i jakby lekka wysypka na udach), a wiatry wiały nam z okolic tyłków ;)

Oslo - Sandvika - Asken - Drammen - Hokksund - Kongsberg (tu zakupy w Kiwi, udało nam się całkiem ładnie schłodzić picie podczas wybierania innych produktów :) - Max Camping w dolinie Jondalen (w środku niczego i niestety bez lodówki). Trasa.

W Jondalen wyschnięta górska rzeka - jak w Grecji! Zaczynam rozumieć, czemu ostrzegają przed pożarami lasów. Oby nam tylko dróg nie pozamykali...

Dzisiaj nudno: przez wioski i miasteczka do Oslo. Pod koniec już mocno nieprzyjemnie - duży ruch i mocno pagórkowato. Pierwsze wrażenia z Oslo więc raczej niezbyt korzystne. Ale będzie okazja zweryfikować - zostajemy tu na dwa (!) dni restowe :)

Ostana - Lekvattnet - bezludzie - Norwegia - bezludzie - Kongsvinger - Skarnes.

Ależ upał w tej Norwegii! A poza tym piękne, odludne tereny z mnóstwem jezior, lasami i pagórkami.


Szkoda, że już się skończyły (na razie). No i (o dziwo!) wiatr w plecy! :o

PS. No i wszędzie norweskie drewno. Isn't it good...? ;)

Od rana przeciwny wiatr, więc błogosławiliśmy swój pomysł, żeby wczoraj zrobić dodatkowe 50 km. Gdyby nie to, to dziś właśnie one byłyby pod wiatr, zamiast z cudownym popychadłem pleców, jak wczoraj ;) Poza tym nieco chłodniej i pochmurno.

Vastra Amtervik - Sunne (tu kupiliśmy dla mnie nowe rękawiczki rowerowe, bo jakimś cudem wczoraj zgubiliśmy jedną - mimo przetrząśnięcia całej okolicy przepadła) - Tosseberg (BIG, widoczek z wieży poniżej) - 60. równoleżnik - Torsby (stąd już raczej z wiatrem) - Nya Skogsgarden (Ostana). Trasa.



Nocleg na kempingu/ hostelu. Wzięliśmy pokój zamiast namiotu, czasem trzeba trochę bardziej odpocząć ;)