No, może jeden Lasek Wiedeński, ale że mam poczucie, że taka nazwa jest nieadekwatna dla tak dużego obszaru górskiego, więc sobie go chociaż wirtualnie rozmnożyłem ;)

Trasę zaplanowałem dość kiepsko, bo okazało się, że ma sporo odcinków terenowych. A tymczasem przy trwających roztopach teren wygląda albo jak lodowisko albo jak kąpiel błotna, więc gdziekolwiek natrafiłem na koniec asfaltu, tam od razu zawracałem. Niemniej wycieczka bardzo udana i dość zacna. Miewałem (poza Alpami) dni wyprawowe o gorszych parametrach :)

No i pogoda wspaniała! Co prawda nadal zimno (w cieniu to chyba nie wyszło ponad 5 stopni), ale słonce wręcz olśniewające, wiatr zaś na tyle słaby, że ciężko powiedzieć, skąd wiało. Chyba z zachodu, ale nie dam sobie nic uciąć ;)


Pokaż trasę GPS
W każdym razie wiedeński sezon rowerowy oficjalnie uważam za otwarty :)


Jakaś poważniejsza góra - prawdopodobnie Schoepfl - najwyższy szczyt Wienerwaldu


Wieża telewizyjna na Sulzer Hoehe


Widok z Sulzer Hoehe na południowy Wienerwald

No i przyszła pora na pierwszą wycieczkę na nowych śmieciach. Powiem tak: jeśli marzysz, żeby jednocześnie mieszkać w atrakcyjnym, ciekawym mieście oraz w górach, to przyjeżdżaj do Wiednia :)

Pokaż trasę GPS
Trasa świetna! Góry, góry, góry! :D Tylko końcówka częściowo plaska - wzdłuż Dunaju, ale załapałem się na ogon dwójce szosowców, więc sprawnie poszło :) Zwłaszcza urokliwa dolina Weidlingbach - niestety był to długi zjazd w cieniu i było mi tak zimno, że nie zdecydowałem się stanąć na zdjęcia. Nic to, jeszcze będzie okazja! :)
Minusem było sporo kostki na odcinku w okolicach Kahlenbergu. Nie zmierzyłem, ale było tego z 5-10 km. Tego fragmentu będę raczej unikał, chyba, że się wybiorę Cubem ;)









Pogoda piękna - słonecznie i słaby wiatr NW. Tylko zimno, w cieniu i na zjazdach wręcz pieruńsko.

Dziś jeszcze dość nieśmiało, bo trochę nie chciało mi się w tej zimnicy jechac dalej, ale JEST gdzie jeździć i to, co dziś zrobiłem to dopiero początek - nie tylko ze względu na to, że to pierwszy weekend tutaj :)

Niesamowite! Półtora kilometra od domu zaczynają się GÓRY! Kolejny podjazd, tym razem 6-12% i niebłahe przewyższenia, bo ok 200 metrów na raz. Rewelacja! :D
To chyba będzie dość częsta moja trasa w dniach roboczych, przynajmniej dopóki tak wczesnie robi się cimno i zimno ;)

Pokaż trasę GPS

Zwiedzanie okolic nowego miejsca zamieszkania. Niestety mnóstwo ulic z tramwajami w okolicy, co mocno spowalnia (tramwaje jeżdżą często, ale jeszcze częściej się zatrzymują i blokują ruch) plus trzeba uważać na ewentualna wywrotkę jadąc wzdłuż torów.
Na plus, i to ogromny, jest to, że spod drzwi mam 1,5 km do początku co najmniej trzykilometrowego podjazdu, który trzyma 8%, a miejscami osiąga 15%. Normalnie mieszkam w górach :D Czy jest opcja, że w w tym roku ustanowię nowy rekord sumy podjazdów dla marca? Być może :)

Pokaż trasę GPS

Po licznych wymianach części w Surlym przyszła pora na jazdę testową. Wszystko gra oprócz redukcji w tylnej przerzutce. Nie redukuje wcale albo z wielkim opóźnieniem. Przy tylnej przerzutce akurat nic nie robiłem. Czyżby zardzewiał pancerz...?

Po zakupy i na myjnię z Surlierem. Chyba dobrze się stało, że wróciłem, bo spod brudu wylazła kompletnie rozpęknięta dolna rolka tylnej przerzutki. Nie wiem, jak długo jeszcze dałbym radę jeździć z takim napędem. Prawdopodobnie nawet sklejony brudem w ciągu kilku dni by padł i miałbym problem :)

Po miastach: Verona i Łódź. Koniec! :(
Powrót z zaprzyjaźnioną firmą pana Krystiana. Wielkie dzięki dla Niego oraz dla Marcina, z którym miałem przyjemność jechać :)
W Veronie padało, więc na miejsce spotkania dojechałem trochę mokry, a trochę wkurzony, bo sam wyznaczyłem miejsce, a okazało się, że jest na drodze z zakazem (musiało być blisko autostrady, ale to była jednak krajówka!), co oznaczało, że nie dość ze stres w sprawie policji, to jeszcze pomyliłem zjazdy i musiałem przenosić rower przez barierkę, bo powrót pod prąd nie wchodził w grę. Potem już spokojnie z Marcinem do Dzierżoniowa, gdzie byłem o 4 rano. Po 5 pociąg do Wrocławia (w którym pan konduktor pozwolił mi zagotować grzałką wodę na kawę! :) - tam przesiadka i ok południa byłem wreszcie w Łodzi i to nawet na Chojnach :)

Podsumowanie wyprawy Alpy Mio Amore 2020:
Całkowity dystans wyprawy: 5 800,85 km, średnio dziennie 78,4 km, a licząc tylko dni stricte wyprawowe: 89,4 km.
Całkowita suma podjazdów: 125 772 m!!! - to jest więcej niż mój rekord ROCZNY sprzed zaledwie trzech lat!! Daje to 2 168,2 m / 100 km, a licząc tylko dni stricte wyprawowe: 2 217,3 m /100 km. Wynik trzeci najlepszy w życiu. Bez wstydu przed kimkolwiek (Rysiek niestety zmarł :( )
Zaliczonych bigów: 84, co jest drugim najlepszym rocznym wynikiem w życiu (rekordowy był rok 2018 - 127 bigów, ale 50 z tych bigów to był BeNeLux ;) czyli średnio 1,38 biga dziennie bez dni restowych. Skompletowane wszystkie bigi w Italii - to akurat smutna wiadomość ;)
Całkowity czas trwania wyprawy: 80 dni. Możecie mi mówić Phileas Fogg ;)

Forma: początkowo było bardzo ciężko, zwłaszcza, że raczej wyjątkowo trudne bigi się trafiły i nie było gdzie zrobić restu (tak naprawdę rest był dopiero po 7 dniach jazdy, czyli bardzo późno). Potem złapałem przyzwoita formę i już swobodnie dociągnąłem do Augsburga. A tam, po kilku dniach solidnego odpoczynku weszła mi taka moc, że już praktycznie do końca wyprawy "niszczyłem" kolejne podjazdy, jak chyba nigdy wcześniej. Tylko ostatni tydzień był już bez szału - chyba trochę za długo trwała ta wyprawa.

Pogoda: jak zwykle miks. Trochę deszczu (w pierwszym okresie nawet codziennie), sporo ładnej pogody, trochę wieczorno-nocnego zimna i to nie tylko we wrześniu. Cienka kurtka puchowa pozyczona od N. (dziękuję!) sprawdziła się idealnie, gruba nie była potrzebna, a zajęłaby znacznie więcej miejsca. Zaskakujące było to, że prawie nie było upałów.

Sprzęt: dużo pecha, zwłaszcza w pierwszej części, albo po prostu sporo błędów sprzętowych ("złej baletnicy...").
- Pechowe było na pewno rozcięcie zaledwie rocznej opony już podczas dojazdu do Czech, co zaowocowało kilkoma zmarnowanymi dętkami, nawałą roboty z próbami naprawy i wreszcie koniecznością ratowania się oponą od szosówki na zadupiu i kupnem porządnej kilka dni później. O dziwo opona CST sprawdza się bardzo dobrze, co przy cenie 15 EUR daje do myślenia, czy jest jeszcze sens kiedykolwiek kupować Schwalbe, zwłaszcza na tył... (bo na przód Marathon Supreme to jednak może być optymalny wybór ze względu na ich fantastyczną przyczepność),
- przeciekający namiot: musiałem praktycznie wszystkie szwy podkleić "magiczną" taśmą. Do tego psujące się zamki sypialni. Namiot jest albo do gruntownej naprawy przez fachowca, albo do wymiany,
- rozwalone sandały - tu mój błąd, zbyt delikatne były na długą wyprawę i powinienem był to przewidzieć. Inna sprawa, że nie byłem w stanie kupić lepszych, strasznie kiepski wybór w tym zakresie. No, ale mogłem kupić pełne buty, zamiast potem kupować na łapu-capu, gdzieś we Włoszech... No, ale na szczęście nowe buty sprawdziły się bardzo dobrze. I wytrzymały trudy bez problemów i okazały się też naprawdę wygodne, gdyby jeszcze nie były tak brzydkie... ;)
- rozwalone japonki - w sumie to pomijalna kwestia, ale żeby japonki nie wytrzymały dwóch miesięcy używania wyłącznie wieczorami i rankami...?
- przeciekający materacyk Robens - jestem rozczarowany, ale zobaczymy, czy przecieka na szwach, czy po prostu jest gdzieś maleńka dziurka. Ta druga sytuacja byłaby do ewentualnego wybaczenia - zdarza się,
- rozwalony kubek stalowy - słaba konstrukcja lutu ucha, zdarza się i w kubku kupionym lata temu za kilka złotych można wybaczyć,
- przeciekająca kurtka przeciwdeszczowa - chyba dożyła swoich dni, zwłaszcza, że i ekspres lubi się już czasem nie zapiąć...
- zgubiony scyzoryk - tu oczywista moja wina. Dobrze, ze to jedyna ważna rzecz, którą zgubiłem (oprócz tego dwa razy pasta do zębów została na kwaterze :P)

Wrażenia: super, super, super!!! Widoki zapierające dech, osiągi świetne, problemy z Covidem pomijalne (cóż to za problem założyć maseczkę, wchodząc do sklepu czy pociągu?). Wyprawa długa, ale z rozsądnymi odpoczynkami, częściowo w zacnym towarzystwie Serwecza, a absolutnie super sprawą była możliwość kilkudniowego spotkania z N. w Augsburgu. Przynajmniej tęsknota nie doskwierała mi aż tak bardzo. No a dla niej to były niestety jedyne "wakacje" w tym roku.

Cała trasa:

Start z hostelu w Como dość leniwy, bo o 9:15. Jednak pakowanie się jest mocno utrudnione, gdy dookoła śpią ludzie, których prubujesz nie obudzić i np. nie zapalasz światła :-P

Potem kilka km po włoskich miasteczkach i zaczyna się podjazd. A zaraz potem granica szwajcarska i podjazd wyostrza. Momentami 12%. Na szczęście wypatrzylem na mapie sensowny skrócik, który nie dość, że oszczędził mi 90m zjazdu (potem oczywiście podjazdu), to jeszcze sprawił, że podjazd był łagodniejszy. Bo ślad prowadził drogą 17%!

Na wys. 550 udaje mi się zrzucić sakwy w otwartym garażu pewnego miłego pana i dalej już na lekko na biga Monte Generoso. Oczywiście zapomniałem zjeść, a mam ze sobą tylko jednego croissanta, więc cisnę jak głupi, zanim mnie odetnie :-)



Na górze (stacja kolei zębatej z pięknym widokiem na Lago di Lugano) jestem o 11:30. Zjazd też idzie spoko, zabieram sakwy, zjeżdżam tymi 17% do Mendrisio i tam wreszcie jem lancz na przystanku autobusu.

Potem lekki podjazd i po kilku kilometrach znowu Italia. Zjazd do Varese, które mijam obwodnicą i bardzo ostry początek podjazdu na ostatniego biga. Sakwy zrzucam w cukierni na wys. 400 i dalej juz na lekko na Campo dei Fiori. Jest to nie tylko mój ostatni big tej wyprawy i w tym roku, również ostatni big we Włoszech. Tak, zrobilem przez te lata wszystkie 150! Smuteczek :-(



Na górze jestem o 15:15. Zjeżdżam, zabieram sakwy i jadę do Eurospina, pora na zakupy do domu :-)

Pokaż trasę GPS

Na pociąg o 16:50 zdążam spokojnie. Trochę przygód z biletem, bo ponoć ten na rower działa tylko do Mediolanu, ale nie przejmuje się tym. Całą trasę pokonuję pociągami Trenord, bilet jest Trenord wazny 24 godziny, więc co mi zrobią? :-)

Oba pociągi nieco spóźnione, ale choć z trudem, zdążyłem na obie przesiadki i w Veronie jestem o 20:25. Jeszcze 4 km i jestem na kwaterze. B&B w mieszkaniu w bloku, ale spoko. Wyśpię sie, a jutro, mam nadzieję, łapię transport do Polski :-)

Como - San Pietro - Monte Generoso (big) - Mendrisio - Varese - Campo dei Fiori (ostatni big Italii!) - Varese - pociąg - Verona.

Dziś bardzo leniwie. Wstałem o 7:15, wyjechałem o 9:30. A i tak miałem mnóstwo czasu :)

Big Muro di Sormano nie zrobił wrażenia, jako ze startowałem z wys. 610, a wjeżdżałem na 1110. Ale zaliczony :)



Potem zjazd z powrotem nad jezioro Como i 15 km w czeskim stylu wzdłuż brzegu. W południe docieram do miasta Como, gdzie mam zarezerwowany nocleg w hostelu. Zanim się tam udałem, zjadłem sobie lunch na ławce na głównym placu i trochę obejrzałem miasto. Taki typowy kurort.



O godz. 13 jestem w hostelu, zostawiam sakwy i ruszam na biga Monte Bisbino (1300). Początek wzdłuż jeziora do Cernobbio, a potem dłuuugo ulicami miasteczka, które skończyło się dopiero na wysokości 650! :o Na 800 krótki postój i potem druga część podjazdu. Nadal nie jestem świeży, niby jadę, ale męczę się. Chyba dobrze, ze jutro ostatni dzień bigania (z prozaicznego powodu, że mi się bigi skończą w okolicy :p). Na górze byłby ładny widok, ale przejrzystość powietrza drastycznie spadła i nawet fotki nie zrobiłem, bo byłaby jedna wielka mgła :/


To jeszcze z podjazdu. Na końcu jeziora majaczy miasto Como. 

Zjazd w miarę komfortowy, bo na gorze 14 stopni (na dole 20) i już lekko po godz. 16 jestem w Ostello Bello w Como. Całkiem spoko hostel. Każdy pokój ma swoją łazienkę, każde łóżko ma swoje dwa gniazdka (łóżek w pokoju jest 6), pod łóżkiem jest bardzo duża szuflada na bagaż, która można zamknąć na kłódkę (o ile się ją ma :p), plus niezłe, wszędzie sięgające wifi, kuchnia z czajnikiem i drink powitalny w postaci małego piwa/ lampki wina lub napoju bezalkoholowego. No i bardzo miła obsługa. Naprawdę spoko hostel - cena 21 EUR.




Pokaż trasę GPS

PS. Niestety nie udało się dobić do 50k podjazdów we wrześniu - nie chce mi się dokręcać tych 171 metrów, bo już się umyłem :P

No, dziś wyraźnie cieplej, nareszcie! Wstałem przed 7 i było 11 stopni. Olbrzymia ulga! Na dodatek niewiele rosy i mimo ze nie doczekałem słońca, to namiot zwinąłem suchy :)
Start o 9:10. Pierwsze 4 km wzdłuż jeziora, a potem zaczął się big Alpe Giumello (1560). Nie było gdzie zostawić bagażu, bo wszystkie lokale będą miały sjestę, jak zjadę, więc musiałem wytachać z 200 na 400 m, żeby porzucić w krzakach.


Miniaturowy Parc Guell w jednej z wiosek na podjeździe :-)

Potem big na dwa razy, ale z dużymi oporami. Mimo sensownego tempa naprawdę kiepsko mi się jechało. Chyba skumulowane zmęczenie, bo co innego...? Na górze jestem o 12:30, z powrotem na dole o 13:20. Szybkie zakupy w Eurospinie i lecę na prom, który odpływa punkt 14. Zdążyłem z kilkuminutowym zapasem. Cena 5,60 z rowerem, więc nie ma co narzekać. Sam rejs trwa raptem kilkanaście minut, ale oszczędza ok 80 km trasy wokół jeziora :)



Bellagio bardzo ładne, nazywane jest perłą jeziora Como i faktycznie miasteczko zadbane i śliczne. No i oczywiście położone fantastycznie, ale to jak każde tutaj :)

A prosto stąd zaczyna się podjazd na biga Madonna di Ghisallo (756). Miałem co prawda jechać inaczej, ale to błąd w planowaniu! Nadłożyłbym 18 km i zupełnie niepotrzebnie objeżdżał górę dookoła, a tak to po prostu pojechałem przez nią :) Na podjeździe jeszcze zrobiłem sobie postój na żarcie z widokami i na bigu jestem o 16:20. Jest tu muzeum kolarstwa, ale wstęp 6 EUR, więc się nie skusiłem :p Jak również na ŚLICZNĄ (i ze świetnego materiału) kolarską koszulkę Campagnolo w muzealnym sklepiku. Cena 122 EUR... :o



Zjazd 250 m do Asso, skąd ostatni kilometr - pod górę, bo to już początek następnego biga, ale to dopiero jutro. Dziś tylko 100 metrów i jest zamówiony booking - Cascina del Sole. Prawdziwe gospodarstwo agroturystyczne - z krowami! :o Pokój bardzo fajny, z czajnikiem i lodówką, za 31 EUR to naprawdę super :)

Pokaż trasę GPS