Dziś fajny dzień. Na początek big Col du Pradel na lekko. Zawsze to fajnie, bo jeśli tylko przed bigiem nie trzeba się zwinąć, to znaczy, że prawdopodobnie uda się złożyć suchy namiot :)
I faktycznie, start o 9 i w godzinkę byłem na bigu, a po drodze wyprzedziłem połowę z 25 osobowej wycieczki niemieckich szosowców, w tym jednego na elektriczce! :) Ale też jeden, którego zagadnąłem, psioczył, że koledzy do3  nocy imprezowali, więc może nic dziwnego, że byli raczej bez formy ;)

Na górze 11 stopni i miejscami creepy mgła,


Uhuuu... 

więc ubieram się ciepło i zjazd. Na kempingu już 16 i trochę słońca, więc namiot faktycznie prawie suchy. Zwijam obóz na spokojnie i o 12 wyruszam dalej. Początkowo ostry zjazd do Ax-les-Thermes, gdzie bardzo małe zakupy (tylko na dziś) w Intermarche, a potem dalszy, bardzo łagodny zjazd do Les Cabannes.

Pokaż trasę GPS

Tu zostawiam w knajpie sakwy i o 14 ruszam na biga Plateau de Beille. Tu juz nie w kij dmuchał, 1300 podjazdu. Idzie dość cieżko, ale wciągam z jednym postojem i z VAM 800 :D



Na górze chmura, ale tym razem 14 stopni. Zjeżdżam, zabieram rzeczy z knajpki i zjeżdżam dalej, teraz już czesko. Większe zakupy robię w Tarascon, kilka kilometrów przed kempingiem, w Super U.





Tym razem jest dobrze zaopatrzone i udaje mi się wszystko kupić.  Potem już płasko na kemping w Montgaillard pod Foix, gdzie zamierzam spędzić kilka dni. Odpocząć, popracować i zrobić kilka bigów na lekko.

Pokaż trasę GPS

Kamping fajny, jest "my own personal dżizas" ;) jest wifi, trochę trawy, cień, prąd... Nic tylko restować (o ile nie będzie padać, ale w razie czego jest też świetlica :)

Dziś miało być ponad 3000 podjazdów wg mapy, więc byłem nastawiony na bój. Wstałem przed 7, ale jakoś mi zeszło i wyjechałem krótko po 9. A jeszcze wczoraj ktoś mi ukradł mydło, które zapomniałem zabrać spod prysznica, więc dziś musiałem zacząć od SuperU, mimo że nie miałem tego w planach i że nie po drodze. No trudno.

SuperUdaje mi się kupić mydło, a jako mydleniczkę najmniejszy zamykany pojemnik spozywczy jaki znalazłem. Za duży, ale wygląda na szczelny, a beggars can't be choosers ;)
Po zakupach odpalam dopiero o 10. Jest lekko pod górę doliną i zaczyna się długi podjazd na biga Col de Jau. I zaczyna padać... Raz kropi, raz siapi, raz mgiełka do ciała, a czasem przez chwilę spokój. Ale generalnie podjazd na mokro.


Mosset. Niby podobne do włoskich miasteczek na wzgórzach, a jednak się nie umywa :-)

Z jednym postojem pod drzewem (które na szczęście jeszcze nie zdążyło przeciec) jestem na górze o 12. Tu kulturalna, głęboka wiata. Fajnie, bo co chwilę pada, plus zerwał się zacny wiatr, a wiata akurat idealnie osłania. Jem solidny lancz i opędzam się od atencji starszawego szosowca, który koniecznie chce wiedziec, dokąd jadę i chce to wiedzieć po francusku. A ja nie wiem, dokąd jade, nie pamiętam! Wszystko jest w garminie, ale nazw i tak nie widać i troszkę chuj mnie obchodzą, a ten dopytuje i dopytuje, jebaniec... :/ A może taka miejscowość, a możę sraka, a mnie te nazwy nic nie mówią i generalnie walą, no!

Wreszcie sobie pojechał, dokończyłem jedzenie i się zebrałem. Zjazd jak psi nos: zimny i mokry. Dojeżdżam podmoczony, ale jednak ciuchy działają, więc nie zmarzłem zbytnio. Na dole ok 20 stopni i momentami prześwieca słońce. Przy elektrowni wodnej robię nawrotkę w drugą dolinę i od razu pod górę. Dziś nie ma taryfy ulgowej. Wkrótce sie rozbieram i w ok 17 stopniach spokojnie sobie podjeżdżam. Nie za długo wszelako, bo wkrótce znów robię się głodny! Myślałem, ,że ten lancz na górze starczy na pół nastepnego podjazdu, a tu lipa, raptem na kilkadziesiąt minut! No trudno, jem na poboczu. Akurat w plamie słońca, więc jest okej.

Potem nadal łagodnie pod górę, aż wreszcie przy zamku Ussos robi się 9%. I robi też "chrrrup!" coś w napędzie! Patrzę, a przednia przerzutka przekrzywiona! Akurat jest parking z dżizasami (po garminowemu "point"! :), więc staję i oglądam. Chyba nie jest źle, wystarczy wyprostować przerzutkę, która się obróciła na rurze podsiodłowej. Chyba. Prostuję, próbuję. Hmmm... łańcuch zablokowany. Oglądam i oglądam i nie mogę wykminić, o co kaman. Wrescie widzę! Pękło ogniwko! Aż że jakoś tak schowane w wózku tylnej przerzutki, to blokuje, ale nie widać.



To już gorzej, zapasowego łańcucha nie mam... ale mam spinki. No to do roboty. Rozkuwam zniszczone ogniwko, zakładam spinkę (nie bez trudu, nie chciała chwycić). Gotowe, testuję, działa. Biore wodę z gospodarstwa obok i ruszam. Jest prawie godz. 17, a przede mną 1300m podjazdu na Col de Pailheres...

Podjazd trzyma 9%, więc nie jest zbyt lekko, ale jadę spokojnie, tylko zastanawia mnie, co tak hałasuje w napędzie... Coś ociera? Nic nie widzę. Jade i myślę, co to może być. I wreszcie mnie olśniewa. Żle przeplotłem łancuch przez wózek tylnej przerzutki! Kurwa. Staję, próbuję rozpiąć spinkę, nie idzie. Za małe kombinerki, a ręką w ogóle zapomnij! Akurat podjechał jakiś gość, więc go pytam, czy nie ma kobinerek, a on mi daje żabkę. Przystawiam się, próbuję, ale za gruba jest, nie idzie rozpiąć :/ W końcu decyduję, że tak zostawiam, bo jechać się daje, tylko hałasuje. W ogóle po cholerę jest ta poprzeczka w tylnym wózku, to nie wiem. Nie widzę żadnego jej zastosowania, a łatwo się pomylić i przepleść odwrotnie. Nie pierwszy raz mi się to zdarzyło, ale w domu to nie problem, a tutaj...

Teraz jest już 17:30, a ja wciąż mam do podjechania 1050 metrów. Obczajam więc potencjalnego dzika w połowie drogi, jest Refuge Pastoral na wys. 1500. Jesli to prostu kamienna chatka jakie bywają w górach, to się nada (o ile jest w poblizu woda). Może nie będzie potrzebne, ale dobrze, że jest. Dzwonię też na kemping, na którym mam nocowac, żeby się upewnić, ze jest czynny, ma miejca i że mnie przyjmą, jak przyjadę ok godz. 20. Przyjmą. No to po drodze się zastanowię, którą opcję wolę.

Na wys 1500 jestem ok 18:30 i problem rozwiązuje się sam, bo "schronisko pasterskie" jest zajęte pasterzami. Chyba, w każdnym razie w środku co najmniej dwie osoby i wyglądają na rozgoszcozne na quasi-stałe. A wody nie widać. To jadę dalej. A dalej zrywa się wichura w pysk, im wyżej jestem, tym mocniej wieje. Na serpentynach raz pomaga, a raz prawie w miejscu zatrzymuje. Pod koniec to juz niezła mordęga, zwłaszcza, że jestem w chmurze i zrobiło się 8 stopni.



Marznę i jadę. Wreszcie ok 19:15 jestem na górze. Wieje tak, że ciężko się ubrać, bo miota ciuchami, osłony żadnej, a ja mam zgrabiałe ręce i ciężko się manipuluje. No i boje się, ze jak mi wyrwie ciuch z reki, to już go nigdy nie zobaczę... Ostrożnie i powoli, ale daję radę się ubrać, ale przemarznięty jestem na kość, a teraz 12 km zjazdu pod wiatr...

No, ale im niżej, tym mniej wieje i chociaż przemarznięty strasznie, ale docieram na kemping o 19:45. a kemping La Forge okazuje się bardzo fajny! Jest wifi, a nawet świetlica! Więc chwile się grzeję w tejże, a potem resztę załatwia gorący prysznic. I już idzie żyć :)

Pokaż trasę GPS

Dziś był jeden temat: big Els Cortalets. Oznaczony jako "MTB", nawet nie gravel, tylko gorzej! No dopsz, jeszcze drugi temat: pogoda. O 6 jeszcze padało, jak wstałem o 7, to niby nie, ale wizualnie w każdej chwili może przywalić. Prognozy też niejednoznaczne. Od takiej, że już dzisiaj nie pada (meteoBlue) po taką, że właściwie pada cały dzień (yr). Plus warianty pośrednie z przelotnymi opadami na innych serwisach.

Szykuję się na spokojnie, ale jednak pogoda powoli się klaruje, więc o 10 ruszam. Nawet słońce świeci, może będzie upał? 

Pierwsze 12 km (i 500m podjazdu) asfaltem wchodzi jak w masło. Na końcu asfaltu staję na fajnym, przytulnym kempingu w środku niczego, biorę wodę i jem kanapkę. Szkoda, że nie tutaj nocuję, duuużo fajniejszy kemping od tego w Prades (o ile jest ciepła woda :-P) i na pewno tańszy :-)

Dalej już szuter. Tzn. nie szuter, tylko jebane drobne AGD, kamory, skały i resztki asfaltu w gruzach. Na sztywniaku koszmar! Nic dziwnego, że MTB, ale czy to powinien być big? Z dwoma postojami walczę z tym gównem niemal 3 godziny, prędkości rzędu 4-7 kmh i przeprowadzanie roweru przez progi skalne to norma! Uch... 





O 14:30 jestem na górze. Jest schronisko w lesie i tyle. No żeż jprdl co za kretyn tego biga układał!

Pokaż trasę GPS

Ubiórka i rozpoczynam "zjazd". Tzn. pierwsze 4 km to w ogóle sprowadzam, bo boję się rozwalić obręcz albo oponę na tym rumowisku. Potem już głównie zjeżdżam, ale średnią mam 8,6 a max 13,5 kmh 😂 W międzyczasie raz lekko pada, raz kropi, a raz nic. Czyli wygrała opcja przelotna. 



Przy kempingu na początku asfaltu jestem o 16:50. Czyli zjazd trwał raptem 45 minut krócej niż podjazd. Uch, to chyba rekord... 

Potem jeszcze mijam ładne opactwo świętego Michała, co chciał cuksa (St. Michel de Cuxa),



Robię zakupy w Lidlu (jutro zero sklepów), mycie, pranie, jedzenie i już tak okolo godz. 20 mogę czilować. Dystans śmieszny, a jestem zrąbany jak koń... 

W nocy padało, rano nie, ale wszystko wokoło mokre i ubłocone. W tych warunkach pakowanie trwa dłużej, bo trzeba wszystko czyścić i w miarę możliwości suszyć przed spakowaniem. Więc gotów jestem dopiero o 9:40. 18 stopni, pochmurnie, więc zakładam kompletnie mokre ciuchy i heja. Jeszcze po bagietkę i Bourg-Madame opuszczam równo o 10.

Od razu lekko pod górę. Czeski podjazd, bo droga co kilka kilometrów przecina kolejne doliny (na huja?!), ale jednak jestem coraz wyżej. Wreszcie system "wzgórz" wyprowadza mnie na wysokość 1600. Ładne mi wzgórza, jak Śnieżka! :-)



Cały czas goni mnie deszcz, więc odpuszczam oglądanie ciekawej na oko twierdzy na przełęczy La Perche i od razu rozpoczynam mega zjazd. Ponad 1000m w dół, z czego sporo gorżem. Widoki ładne, zwłaszcza, że równolegle idzie kolejka z ładnymi mostami :-)







Na zjeździe mam wiatr w plecy, więc leci się elegancko aż do Villefranche, gdzie odbijam na biga Col de Mantet (1760).

Pokaż trasę GPS

Jem kanapkę, zostawiam sakwy w krzakach i ruszam na 1300 podjazdu. Początkowo 25 stopni, ale wkrótce się rozpogadza i robi się 30. To nadal chłodek ;-)

Wkrótce biorę jeszcze wodę z kempingu, więc jestem gotów i na deszcz (ciepła herbata w termosie) i na upał :-P Podjazd bardzo łagodny az do wysokości 900. Potem już ma te 6-10%, więc jedzie się dobrze, aczkolwiek czuć nóżki po wczorajszym. Postój na 1200, ciastka i dalej. Tu już 20 stopni i dalej spada. Na górze jestem tuż przed godz. 16, jest 18  stopni i wkrótce zaczyna lekko kropić.



Przebieram się i longiem na dół. Deszcz się trochę nasila, ale nadal jest to większe kropienie, a na wysokości ok 1000 przestaje. 

Do sakw docieram więc na sucho, zgarniam i lecę dalej. A dalej jest sama Villefranche le Confient. Super miasteczko! Jak miniaturowa Carcassona! Zaglądam do środka przez bramę, ale wygląda "zwyczajnie", z zewnątrz natomiast super! :-) tylko ruch okropny, nie dało się zrobić foto bez samochodów :-(



Potem jeszcze kilka kilometrów zjazdu i jest Prades i kemping, który w południe zarezerwowałem przez net, bo ponoć były ostatnie dwa miejsca. No i faktycznie, dostałem fatalną piazzolę, zero cienia i piach. Słabizna. I drogi, 24,50 za noc. Mimo to muszę zostać na dwie noce bo jutro big na lekko, prawie cały szutrowy :-/

Jeszcze zakupy w SuperU (puste półki!) i kupno benzyny na stacji automatycznej (musiałem poprosić kogoś, żeby mi nalał "od siebie" bo automat nie puści raptem pół litra). 

Pokaż trasę GPS
Ogólnie w Prades mi się nie podoba i szkoda, że muszę tu jutro zostać. A jeszcze jak przy rozbijaniu namiotu napieprzało słońce (przynajmniej wysechł!) tak wieczorem znów lekko pada (przynajmniej zdążyłem zjeść na niezadaszonym dzizasie) . A jeszcze na kempingu jest "koncert" (na poziomie max przyzwoitego karaoke). Momentami uszy bolą. Ciekawe, kiedy dadzą pospać... 

Wczoraj rest, roweru nie dotknąłem, ale zrobiłem rozciąganie (to już ten wiek ;-) i solidny spacer w ramach regeneracji. I chyba pomogło, bo dziś byłem szybki jak Wilk w rui ;-)

A było co jeździć, bo dziś trzy bigi. Co prawda na lekko (mimo że z dość wypchaną sakwą), ale po sumie podjazdów widać, że bynajmniej lekko nie było. 

Ale przede wszystkim na dziś kiepska prognoza, potencjalnie już od 13 miało padać. Więc zebrałem się dość wcześnie (jak na mnie), bo start o 8:30. I trzeba przyznać, że jechałem sprawnie. Pierwszy postój po 8 km wymuszony, bo trza kupić chleb. W boulangerie spora kolejka i jedna niemrawa sprzedawczyni, więc trochę to potrwało, a przecież jeszcze trza było trochę tego chleba na śniadanie zjeść.

Potem już longiem 700m na pierwszego biga, Col de Puymorens (ok 2000 npm). Na górze jestem o 10 i mam średnią prędkość... 19 kmh! Kilka ciastek i zjazd z drugiej strony, ale tylko 150m. 

Tu już początek podjazdu na Port d'Envalira (2406, chyba najwyższy punkt tej wyprawy). Nachylenia znów dla ludzi (średnio 6%), więc jadę gracko. Przejście graniczne do Andory bez kontroli, tylko szykana, żeby zwolnić. Potem spore miasteczko na podjeździe, nazwa i tablica francuska, ale marki sklepów już andorańskie. Nadal nie wiem, w którym formalnie państwie to leży :-)

I ruch jak na wielkanoc w USC! Jakoś się przebijam i dalej do góry na przełęcz. Na miejscu jestem o 11. Rewelacyjny czas! No i wciąż dobra pogoda (choć marna przejrzystość jak co dzień), więc jest spora szansa, że większość trasy zrobię na sucho. Zatem szybka kanapka i zjazd. Ładne widoki nawet :-)





A na podjeździe pod granicę tym razem regularny korek! Ze dwa kilometry! Dobrze, że wyruszyłem wcześnie i nie musiałem podjeżdżać w tych spalinach! 



Potem trzeba podjechać te 140m na Puymorens i dalej już 27 km zjazdu z powrotem do Bourg-Madame. W Carrefour jestem o 12:40. Olbrzymi sklep i ciężko cokolwiek znaleźć, więc schodzi mi mnóstwo czasu i na kempingu jestem dopiero o 13:30 (a to raptem półtora kilometra).

Pokaż trasę GPS

Tu lancz z (wreszcie!) francuskimi pysznościami i o 14 odpalam na trzeciego biga. Zostało mi 37 km i 1100, pogoda wciąż okej, chociaż od strony Envaliry idą chmury i słychać grzmoty... 

Na podjeździe na Coma Morera (bodaj 2200) już czuć nóżki plus jest fatalna nawierzchnia, więc jadę wolniej. Ale też jest bardziej stromo, wiec jednak te 700 m/h robię. Wciągam z jednym postojem i na górze jestem tuż przed 16. Stoję tylko chwilę i w pedał. Może cały dzień będzie na sucho...? 

Zjazd jest koszmarny. Trzęsie i telepie prawie jak na bruku. A ostatnie dwa kilometry jednak w ulewie, a nawet gradzie! Dojeżdżam posiekany (aż piecze skóra od uderzeń gradu) i kompletnie mokry, ale to już bez znaczenia. Uderzam prosto do sanitariatów (jedyny dach), gdzie przeczekuję najgorsze, a potem biegiem po ręcznik i obozowe ciuchy. No i wreszcie gorący prysznic, pranie, a w międzyczasie się przeciera :-)

Pokaż trasę GPS

Korzystając z poprawy ruszam więc do Karfura po cydr (za pierwszym podejściem nie udało mi się go znaleźć, a jakże tak dwa wieczory we Francji z rzędu i bez cydru? :-/). Z trudem i pomocą sprzedawcy z rybnego w końcu znajduję i wracam na kemping. Pogoda znów się psuje, ale jeszcze zdążyłem kulturalnie zjeść przy stoliku i dopiero pod koniec pisania tej relacji znów przywaliło. Oby się przez noc wypadało! 

Wreszcie zasnąłem bez problemu i to mimo stresiku związanego z dzikiem. Na szczęście strumień szumiał na tyle głośno, że żadnych dziwnych odgłosów nie było ;-)

Pobudka o 7. Ciepło, bluza znów niepotrzebna mimo że to 900 m npm. Szykowałem się na spokojnie, ale i tak wystartowałem o 9. Widać, że brak kibelka dużo zmienia :-P

Pierwsze kroki na dół do Berga, bo trza zrobić zakupy w ostatniej Mercadonie. Na zjeździe okazuje się, że mam do wymiany tylne klocki. Wczoraj kompletnie o tym zapomniałem :-/

Pod Mercadoną szybka wymiana, potem kibelek i zakupy. Godzinę mi zjadło. Ruszam już w solidnym upale. Trudno. 

Ostry podjazd z powrotem na rozjazd nad Bergą i dalej fajną boczną szosą, która wcale nie robi wiecej podjazdów niż główna. Spokój, cisza i piękne widoki. 



Potem szosy się łączą i lecę juz bardzo ruchliwą C-16. Zakazu nie ma i Hiszpanie jadą kulturalnie, tylko jakiś Francuz mnie otrąbił :-P

Przed Guardiolą jem lancz na fajnym parkingu z dżizasami, potem przez miasteczko i ostatnie 2 km główną do Baga. Tu już zaczyna się big, ale muszę nabrać wody, a nie bardzo jest gdzie. A jeszcze ślad coś pokręcony i prowadzi... schodami. W końcu wodę biorę z umywalki w nieczynnej informacji turystycznej i zaczynam podjazd. 

Niezły. 5-9%, do tego niewiele, ale jednak trochę cienia. Mijam skały z przystawiającymi się łojantami oraz (chyba) obóz kondycyjny policji, bo najpierw widzę dwa radiowozy, a potem grupkę ludzi biegnacych w ich kierunku ze sporym (i niemal identycznym u wszystkich) ekwipunkiem. Dobrze, że się nie przyczepili, że nie mam kasku! ;-) A jeszcze mnie pozdrawiali :-)

Pierwszy postój po 300m, świeży to już dzisiaj nie jestem (w planach był dziś rest, ale na dziku nie bardzo :-P). Kolejny znów po 300, bo o dziwo jest woda. Spotykam tam szosowca spod Barcelony i chwilę gadamy. Następne 700m na dwa razy i pod koniec mam już raczej serdecznie dosyć. A jeszcze robi się wiatr w pysk.



No, ale wszystko się kiedyś kończy i Coll de Pal też, na wysokości 2100m. Ciepło, 28 stopni, więc od razu zjazd. Pierwsze 1,5 km to asfalt donikąd, a potem już szuter. Kamienisty albo kopny albo jedno i drugie. Odcinki ponad 20% sprowadzam, a jest ich kilka. Wolę tak niż zaliczyć szlify.



A sztywny rower z pełnym bagażem sprawuje się na takiej drodze nieco gorzej niż full ;-)
Wreszcie jestem w La Molina, tylko 4 km, a ok 500m w dół! Teraz już asfaltem, dobra nasza! Długi, falujący zjazd, potem trochę po płaskim, a na koniec leciutki podjazd do Puigcerda z niestety przodobocznym wiatrem. Tu wyprzedza mnie elektriczka, więc siadam na koło i zamiast 19 jadę 24 kmh :-)

W miasteczku ostatnie zakupy (mleko do kawy!) i jadę na kemping już po francuskiej stronie. O dziwo jest płasko, a myślałem, że granica to jakaś grań, ale na szczęście nie :-)

Kemping trochę zapuszczony, ale strasznie mily właściciel, dostaję kabel do namiotu (i mogę się kulturalnie i bezpiecznie ładować!), pożyczam krzesło i stolik, super! A cena 9 za noc! :-D

No to biorę na trzy noce, bo jutro wreszcie rest, a pojutrze 2 solidne bigi na lekko. Szkoda tylko, że rest w niedzielę, ale na szczęście ten mały market po hiszpańskiej stronie (raptem kilometr stąd) będzie czynny do 14. Dobre i to :-)

Pokaż trasę GPS

Wczoraj doszedłem do wniosku, ze skoro wszystkie kempingi w okolicy są pełne lub mają max jedno miejsce, to warto by zadzwonić na następny i sprawdzić, czy mnie przyjmą. Dzwonię i lipa. Camping Resort w Berga jest full, a mniejszy Fontfreda (znacznie wyżej, ale po drodze na biga)... też jest full. Nie ma gdzie spać. Więc wieczorem wyszukałem sobie nieźle wyglądające miejsce na dzika w pobliżu początku biga i tam dziś zmierzam. A skoro dzik, to nie ma sensu być tam zbyt wcześnie, żeby uwagi nie zwracać obozem. W związku z tym, rano działam zupełnie bez spiny. Po zakupie bagietki w kempingowym markecie odpalam dopiero o 9:50. 

Na początek dalszy łagodny zjazd doliną Ter aż do Ripoll. Tu okazuje się, że o dziwo mimo 15 sierpnia niektóre markety są czynne! Mercadona i Lidl zamknięte, ale Esclat i Dia otwarte. Szok! Niemniej, akurat wczoraj kupiłem wszystko, co potrzebne (bo myslałem, ze todo będzie cerrado), więc nawet się nie zatrzymuję. Natomiast jem lancz na ławeczce na skwerze i ok południa wbijam się w dwie przełączki.

Upał niewąski, więc jade spokojnie i jakoś te metry lecą. Za drugą przełączką jest niewielki falujący zjazd do Vilady, a tam widzę znak "kąpielisko Gorg de Salt". Mam czas, mam ochotę na kąpiel, a gorże zawsze lubiłem, więc postanawiam się przejść w bok i zobaczyć, jak tam jest. Ok 500m skalistą ścieżką i widzę takie oto miejsce:



Wygląda super, ale ludzi mnóstwo, kilka psów i woda bardzo mętna, więc wchodzę tylko po kolana, żeby się schłodzić. Po kilkunastu minutach wracam do roweru i jadę dalej. A dalej jest lekko czeska trasa wzdłuż jeziora zaporowego na Llobergat (ta sama rzeka, któa w Barcelonie uchodzi do morza, tylko tam prawie nie ma w niej wody, a tutaj super jezioro! :)



Potem jeszcze ostry podjazd na rozdroże nad Bergą i zaczynam biga.


"Stary zamek" nad Bergą

Ale tylko ze 150m, bo po chwili już jestem na moim zaplanowanym dziku. Jest mnóstwo dżizasów porozrzucanych po lesie, są co najmniej dwa źródełka, siłownia na świeżym powietrzu, plac zabaw, obita spitami skała i... ćma narodu! Mnóstwo ludzi piknikuje, wszystkie dżizasy zajęte! Ale miejsce na nocleg się zdecydowanie nadaje, a ludzie przecież się wieczorem wyniosą, prawda? Więc jem późny lancz na o dziwo wolnej ławce (bez stolika), kitram sakwy w krzakach po drugiej stronie szosy (tu raczej nikt nie dociera) i ok. godz. 16 ruszam na górę. To jeszcze 1000 podjazdu, więc nie w kij dmuchał.



Biga robię na dwa razy, ale mimo że na lekko, to czuć już wyraźne zmęczenie. Niby VAM 700, ale mam trochę dosyć. Należałby się jutro rest (i taki był plan), ale na dziku to nie ma sensu (ani nawet się nie da, bo trza nałądować cały sprzęt!), więc trzeba będzie wytrzymać jeszcze jeden (oby tylko) dzień. A póki co z biga ładne widoki, ale przejrzystość powietrza fatalna, więc fotki słabe.



Zjeżdżam w niecałą godzinę i sprawdzam sytuację na dziku. O godz. 19 ludzi wciąż sporo, ale jednak juz znacznie mniej. Upatrzony wcześniej dżizas wolny, a z sąsiedniego właśnie się zbierają biesiadnicy (chyba z 15 osób z dostawionym dodatkowym stolikiem i kilkoma turystycznymi krzesłami!). Zajmuję swoje miejsce rowerem i sakwami, przebieram w kapielówki i lecę sie myć do rzeczki, póki nie jest chłodno. Aktualnie 27 stopni. Rzeka zimna, ale nie lodowata i o dziwo woda nie jakoś bardzo miękka, więc mycie jest nawet fajne :)

Potem sobie gotuję, krzatam się i spokojnie czekam, aż ostatni piknikowicze się zmyją. Nastepuje to dopiero o zmroku, więc w te pędy rozbijam namiot, póki jeszcze cokolwiek widać. A juz po zmroku na sąsiednie gniazdo dżizasów (ok 100m dalej) robi najazd wataha (jak sądzę) młodzieży. Świecą szperaczami, hałasują jakby tłukli o siebie butelkami PET, drą ryje... no klasyk. Na szczęście do mnie nie docierają i wreszcie jakoś przed 23 się zmywają. Nareszcie cisza... to znaczy strumyk dość głośno szumi, a poza tym spokój. Z lekkim stresikiem (z powodu tej młodzieży), ale jednak kładę się spać i o dziwo zasypiam niemal natychmiast...


Pokaż trasę GPS

Rano nadal ciepło, zwijam się jakoś bez pośpiechu i odpalam o 9:30. Na początek zakup bagietki w Sparze, a potem toczę się aż do Olota. Tutaj mam misję: wczoraj mocząc bandanę w Mercadonie zostawiłem na umywalce okulary słoneczne :/ Więc dziś trza kupić, bo zjazdy bez okularów są zwyczajnie niebezpieczne (owad w oko?). Sporawdziłem wczesniej w kilku zwykłych marketach, ale albo nie ma wcale, albo same "musze" modele. Na szczęście przed Olotem mnie olśniło: chiński market! W Hiszpanii są w każdym większym miasteczku, więc i tutaj powinien być, to szukam.

Market się znalazł, a nim olbrzymi wybór okularów w śmiesznych cenach (3-5 EUR). Wybieram najmniej niewygodne i już jestem uratowany. potem jeszcze lancz i zakupy w Mercadonie (ostatni market dziś) i dopiero jakoś wczesnym popołudniem ruszam dalej. 

Po krótkim zjeździe ma sie zacząć ostry podjazd na przełączkę prowadzącą do doliny Ter. Fajnie, ale okazuje się, że droga jest z zakazem z powodu długich tuneli. To wyjaśnia "ostry podjazd" na mapie, ale  nie ułatwia dalszej jazdy. Na szczęście jest sensowna alternatywa. Nie wiadomo wprawdzie, o ile więcej ma podjazdów (bo te w tunelach są przekłamane), ale nie ma jakoś dużo, więc układam trase w connect, zrzucam na Edga i heja. Przełączka wchodzi bezproblemowo, potem krótki zjazd do doliny i juz jestem na kempingu Els Roures w Sant Pau. Mają ostatnie wolne miejsce! Oglądam je i nie podoba mi się: jest tuż przy wjeździe, każde auto będzie mi świecić w namiot. Oprócz tego mnóstwo hałaśliwej dzieciarni i ogólnie rejwach, jak to w Hiszpanii. Kawałek dalej jest drugi kemping. Dzwonię i okazuje się, że też mają jedno miejsce. Proszę o zarezerwowanie na pół godziny i ryzykuję, że tam będzie lepiej. A tymczasem poważnie się zachmurzyło, a w oddali słychać grzmoty ze strony mojego zaplananowanego na popołudnie biga... No to jadę.

Faktycznie, miejsce wyraźnie lepsze (z dżizasem, prąd blisko, cień), więc cieszę się z tej decyzji. Obóz, kanapka, kitranie żarcia w cieniu krzaków i ok godz. 16 ruszam na biga. Czasem chmury, czasem słońce, wciąż gorąco, ale niekiedy grzmi...

Podjazd na Vallter 2000 bardzo długi, a pierwsza połowa prawie płaska, za to pod lekki wiatr. Pod koniec nudy dopada mnie deszczyk, ale nie jakiś mocny, więc jadę dalej. W Setcases przestaje padać, a ja robię krótki postój pod parasolem knajpki. Teraz już chłodno, raptem 20 stopni. Ale nie pada i wg prognoz juz nie powinno raczej, więc kanapka i w drogę.

Pozostałe na biga 900 metrów robię o dziwo na raz, więc z formą nie jest źle!



Na górze (2150 m npm) również 20 stopni, ale po krótkiej chwili zjazdu okazuje się, że to za zimno na samą koszulkę, więc wrzucam nową bluzę i kurtkę, i jedzie się okej. Zjazd też bardzo długi, ale jednak druga część nie całkiem płaska, bo nawet tam lecę powyżej 30. A może to dlatego, że z wiatrem? :) Na kempingu jestem jakoś około 19, nawet w niezłej formie. Burzy w końcu nie było, a i dzieciarni, choć sporo, jakoś jednak mniej i nieco cichsza niż na poprzednim. Fajnie.

Pokaż trasę GPS

Pobudka o 6:30. Pospałbym dłużej, ale dziś długi dzień. Rano na spokojnie robię przepak, bo na samolot w sakwach wszystko inaczej poukładane i nic nie mogę znaleźć ;-)

O 9 zostawiam 3 sakwy i namiot w recepcji i ruszam na biga Turo del'home. 1500 podjazdu, czyli to co tygrysy... Już 30 stopni, ale po wyjechaniu z miasteczka sporo odcinków w cieniu. Jadę spokojnie, bez szaleństw, ale VAM 700+ jednak jest. Nie jest źle! Pierwszy postój po 600m, zjadam kanapkę i heja. Niestety nigdzie nie ma wody, więc trochę oszczędzam. Ale zabrałem 1,5 litra, więc powinno wystarczyć. 

Drugi postój na 1200 już tylko na ciastka. Potem miejscami bardzo kiepska nawierzchnia, ale jakoś jadę. Na szczycie (faktycznie szczycie, nie przełęczy) o 12:30. 28 stopni. Chłodek ;-)

Na górze róże i 28 stopni 
Na dole zwiędłe fiołki i 42 stopnie. Uch! ;-)

Lancz w Mercadonie (znów lazania) i jadę do hotelu po rzeczy. Trochę mi schodzi i odpalam o 14. Zostało 60 km. 



Okazuje się, że z wiatrem znów mam fart. Jest tyłoboczny z prawej póki lecę główną, a jak skręcam w górki, to jest tyłoboczny z lewej :-) mimo to jadę dość powoli, jednak 42 stopnie robią swoje, świeży nie jestem. Po drodze jeszcze dwa postoje na zakup dużej ilości picia (łącznie wypiłem dziś 7 litrów!) i o 18 z minutami jestem na kempingu Alguer. Tu chwila grozy, bo ponoć nie mają miejsc! Ale jednak uff, jedna piazzola wolna. Biorę! Cena 16, tanio. Jeszcze zapraszam do siebie francuską rodzinę rowerzystów (ojciec i dwóch synów), bo dla nich już piazzoli brak, a spoko się pomieścimy. 

Pokaż trasę GPS

O godz. 20 wciąż 30 stopni, gróbo. No, ale z każdą chwilą jednak przyjemniej... :-)

O 6 rano wylot z Wiednia, w Barcelonie byłem o 8:30. Już cieplutko ;-)
Znalazłem fajne miejsce na rozpak, w którym nikt mi nie przeszkadzał i był cień. Na lotnisku zawsze łażą tlumy, a tu, na ławce przy wyjeździe z parkingu tylko samochódy obok i to powoli :-)

Nie spieszyłem się i zeszło mi chyba do 11. Przy okazji okazało się, że mi potężnie wygięli tylną rurkę bagażnika. Szok, jak musieli przyjebać rowerem! To jest stal cro-mo i przecież był w 5 warstwach pianki! 



Z lotniska pojechałem w upatrzone miejsce koło parku, gdzie miałem zostawić piankę na czas wyprawy. Ale zanim tam dotarłem, trafiłem lepsze miejsce. Bardziej odludne, ogrodzone jeżynami, a sama pianka gęstej kępie trzcin. Rewelacja. Jestem prawie pewien, że ją tam zastanę po powrocie do Barcelony :-)

Potem jeszcze lunch i drobne zakupy w Mercadonie i wreszcie ok 13 ruszam w trasę. To znaczy w miasto, a Barcelona...



... to setki identycznych skrzyżowań z mnóstwem MNÓSTWEM świateł. A co trzecie czerwone. Okropnie się jechało, a musiałem przejechać całą na wskroś. Wreszcie w Badalonie wyleciałem na szosę przy plaży. Nawet przyjemnie, ochlapałem się w plażowym prysznicu, bo było już ze 40 stopni. 



Tuż obok też dość niesamowite pozostałości po dawnej elektrowni. Na żywo super wyglądają! 



Potem dłuuugo i dość nudno wzdłuż morza. Wyjątkowo płasko i miałem też fart, bo początkowo przodoboczny wiatr wkrótce zrobił się tyłoboczny. Jeszcze po drodze nie bez trudu kupiłem benzynę (na kilku stacjach nie chcieli mi sprzedać, bo moja butelka od MSRa jest nie "homologado"! Ale wreszcie się udało, a potem dotarłem do Mataro, gdzie zakup kolacji w Mercadonie (skrzydełka pieczone i gruba fasolka szparagowa, mniam!) i gdzie odbiłem w górki. 

Podjazd 300m trochę mnie zmęczył, ale złożyłem to na karb nieprzespanej nocy. Potem trochę falowania i zaraz kemping. Na koniec ostra ścianka po szutrze, a potem... Camping jest privado i nie przyjmuje obcych! Dziwne. Ale jakoś to zdzierżyłem nawet. Więc kilka kilometrów lekko w dół do Sant Celoni, a tam ma być area sosta camper. I nawet była, ale to asfaltowy plac, tylko z kranikiem. No nie dla mnie. Trudno, jadę do hotelu. Cena na booking 63, na miejscu 60. Drogo, ale nie dramat, biorę. 

Pokaż trasę GPS

Pokój klitka i strasznie gorąco, ale jest klima. Dość wolno działa, ale jednak zdołała schłodzić pokój w ok 2 godziny. A w całym hotelu upał, na zewnątrz jeszcze większy, więc fajnie, że się udało. O 22 spać. O dziwo nie padam po zarwanej nocy i jeszcze z pół godziny mija zanim zasypiam. Ale potem już śpię jak zabity, nawet hałasująca tuż obok winda mi nie przeszkadza...